Η γέννα της Άρτεμις

Η μικρή μου γεννήθηκε σε τρεις ώρες την ημέρα που είχα διαλέξει.

Ήταν 41 εβδομάδων, Κυριακή με Νέα Σελήνη, μέρα της Άρτεμις, προστάτιδας του τοκετού. Όλα ήταν έτοιμα στο σπίτι. Μέχρι και φρέσκα λουλούδια από το δάσος δίπλα από την πισίνα είχα.

Είχα κοιμηθεί νωρίς το βράδυ και ξύπνησα από τα κύματα της μήτρας. Σηκώθηκα κι έκατσα δίπλα στη φωτιά. Τα κύματα πηγαίνω ερχόντουσαν κι αφού πέρασε καμιά ώρα μπρος – πίσω στην τουαλέτα, ένοιωσα έναν τόσο δυνατό πόνο που νόμισα ότι θα λιποθυμήσω. Ζήτησα από τον σύντροφό μου να γεμίσει την πισίνα – ήταν χαλαρός… περίμενε ότι θα γεννήσω μετά από κάνα δυο μέρες.

Όταν μπήκα στο ζεστό νερό, ένοιωσα το σώμα μου να ανακουφίζεται. Του ζήτησα να μου φέρει και τα ρόδια που είχα καθαρισμένα στην κατάψυξη. Ήταν τέλεια – γλυκά, δροσερά ενώ εγώ καιγόμουν.

Σε κάθε κύμα έκανα chanting – στην παύλα βαθιά εισπνοή και μια χούφτα ρόδια. Κρατιόμουν από ένα σχοινί περασμένο στο δοκάρι πάνω από την πισίνα όταν ένοιωσα τα νερά να σπάνε και το κεφάλι του παιδιού μου στην είσοδο του κόλπου.

Τα πράγματα δυσκόλευαν για μένα – ο πόνος χαμηλά στη μέση ήταν σχεδόν αφόρητος. Έκανα μεγάλη προσπάθεια να αναπνέω όταν έφευγε το κύμα και πολύ σύντομα ερχόταν το επόμενο με μια έντονη αίσθηση να σπρώξω. Δεν έσπρωξα καθόλου.

Είχα το ένα γόνατο κάτω, το άλλο ανοιχτό για να δώσω χώρο. Οι τελευταίες συστολές ήταν απίστευτες – ένοιωθα ένα μπουμ… το παιδί έσπρωχνε να βγει, κρατούσα το κεφάλι της με τα χέρια μου. Ξαφνικά βγήκε το κεφάλι και ύστερα από μια πολύ μικρή παύση έπεσε όλη στο νερό. Την πήρα αγκαλιά – μια πανέμορφη θεά!!